Bahar Oldu Vü Bostanlarda Bülbül 142
Kılar gül aşkına feryad ü gulgul
Bu ömr ile çemende hiç anınma
Ki bir haftadan artık dirile gül
Gülün ömrü azına gözüm ağla
Yazın tez geçtiğine ağız aç gül
Kime bir afiyet geldi cihanda
Kim ana ermedi yüz bin tezelzül
Cihanın arızusu canın almak
Senin fikrinde esbab-ı tecemmül
Ola Gülşehri gafil kendiden kim
Anın zikrinde kılmağlı tegafül